آشنایی با انواع فیبر نوری در پسیو شبکه و کاربردهای آن
باید توجه داشت که فیبرهای نوری از تکنولوژی کاملا متفاوتی نسبت به کابلهای مسی استفاده می کنند، زیرا در کابلهای مسی از سیگنالهای الکترومغناطیسی یا Electromagnetic استفاده می شود در حالی که در فیبرهای نوری از نور یا نور لیزر برای انتقال اطلاعات در طول کابل استفاده می گردد. مسلما جنس ماده انتقال دهنده یا Media در کابل عادی فلز مس بوده در حالی که در فیبر نوری چیزی شبیه به شیشه که شفاف و نارسانا است استفاده می گردد.
با توجه به شکننده بودن و باریک بودن و ظرافت هسته مرکزی فیبر از لایه های محافظ با خواص متفاوت برای این منظور استفاده می گردد. محافظت در برابر خمش، فشار، برش، رطوبت، موجودات جونده و … در مورد این نوع کابل ها مورد استفاده است زیرا به دلیل امکان استفاده از آن در فواصل طولانی و محیط های خشن فیزیکی و زیر زمین و آب دریا و … معمولا این نوع کابل از محیط های متفاوتی عبور می کند و با خطرات متفاوتی روبرو می باشد.
فیبرهای نوری در دو نوع تولید می شوند:
شکل شماتیک فیبر نوری نوع مولتی مود
شکل شماتیک فیبر نوری نوع سینگل مود
-
Multi Mode 50/125 um
-
Multi Mode 62.5/125 um
-
Single Mode 9/125 um
با توجه به روش Distribution یا انتشار نور در داخل فیبر نوری که در فیبرهای Single Mode به صورت مستقیم انجام می شود نیاز است تا فیبر های این نوع بیشتر از اندازه استاندارد تعیین شده در اجرا خمش پیدا نکنند.
در اشکال زیر انواع فیبر نوری و تفاوت های آن ها را بصورت شماتیک می بینید:
انواع فیبر نوری از نظر محیط مورد استفاده به شرح زیر می باشد:
-
Outdoor یا محیط های بیرون ساختمان
-
Indoor یا محیط های دورن ساختمان
-
Indoor/Outdoor
تعریف لایه محافظ Loose Tube
در برخی از انواع فیبر نوری با توجه به اینکه باید از خمیدگی بیش از حد هسته مرکزی فیبر جلوگیری شود از نوعی ژل که داخل یک غلاف پلیمری قرار میگیرد و درون آن فیبر نوری جای می گیرد استفاده می شود. این لایه اجازه می دهد تا کابل فیبر نوری تا حدی خمش بیشتری داشته باشد و در عین حال از هسته مرکز محافظت می نماید زیرا هسته مرکزی در حد فاصل جدار در برگیرنده ژل معلق می باشد.
تعریف لایه محافظ Tight Buffered
درون برخی مدل های فیبر نوری از یک لایه محافظ که متشکل از چندین رشته باریک نخ نایلونی است استفاده شده است. این نخ های نایلونی محیطی مناسب را برای هسته مرکزی فیبر فراهم می نماید که امکان خمش فیبر نوری بدون آسیب دیدگی هسته مرکزی درون آن بیشتر باشد. در عین حال در صورت فشار آمدن به فیبر محدوده تحمل کابل بیشتر می گردد.
انواع فیبر نوری از نظر کاربرد به شرح زیر هستند.
-
Interconnect Cables
-
Distribution Cables
-
Breakout Cables
کابلهای فیبر نوری Interconnect برای اتصال تجهیزات در فواصل کوتاه کاربرد دارند. امکان خمش این کابلها بسیار زیاد و دارای روکش پلاستیکی نرم می باشند این کابلها عموما در رک Rack برای ارتباط پچ پنل فیبر نوری با ماژول فیبر نوری سوییچ به کار می روند. اما کاربرد دیگر آنها برای اتصال کامپیوتر با کارت شبکه فیبر نوری با outlet یا پریز فیبر نوری به کار می روند. این نوع فیبر نوری دارای دو رشته کابل یکی برای ارسال داده و یکی برای دریافت آن استفاده می شود.
کابلهای Distribution جهت اتصالات درون ساختمان از محل ورود کابلهای Backbone یا زیرساخت شبکه به ساختمان تا محل قرار گرفتن تجهیزات فیبر نوری در رک مانند switch ها و پچ پنل های فیبر نوری است. این نوع فیبر دارای توانایی خمش کمتری نسبت به نوع interconnect بوده ولی دارای کور یا هسته های بیشتری می باشد.
فیبر های نوع Breakout که در این نوع کابل هسته های درون آن بسیار بیشتر هستند امکان خم کردن آن اصلا وجود ندارد. در این نوع کابل دارای هسته های درونی بسیار زیادی وجود دارند که که برای مسیر های طولانی و ارتباط بین مجموعه های اطلاعاتی کاربرد دارد. مدل های مختلف آن برای زیر خاک و زیر دریا ساخته و استفاده می شوند. رویه ضخیم و مقاوم و تعداد بسیار بالای core یا هسته های مرکزی از مشخصات این نوع کابل است.
زیر پوشش پلاستیکی این نوع کابل یک پوشش فلزی مقاوم وجود دارد که به آن Mechanical گویند. مشخصات این قسمت از کابل جهت موارد استفاده مختلف آن متفاوت بوده و بسته به میزان مقاومت و کاربرد آن متفاوت است.