مقدمه ای بر سیستم های حمل و نقل در شهرهای هوشمند

امروزه مسایل و مشکلات حمل و نقل از قبیل آلودگیهای زیست محیطی ، کاهش منابع انرژی، افزایش خسارت های مادی و معنوی ناشی از سوانح و تصادفات، مشکلات نظارت و مدیریت در حمل و نقل برونشهری، افزایش زمانهای تلف شده و روند رشد سریع تقاضای حمل و نقل به ویژه در ساعات اوج در کلان شهرهای دنیا به یک مشکل جدی تبدیل شده است.

 

 

 

افزایش تسهیلات حمل و نقل به دلیل نیاز به سرمایه گذاری کلان و زمان زیاد جهت اجرا، همواره با محدودیتهای گسترده ای روبرو است. بنابراین به منظور غلبه بر مشکلات فوق و با توجه به اینکه غلبه بر محدودیتهای مذکور با روشهای سنتی غیرممکن می باشد، با نیم نگاهی به پیشرفتهای حاصل در تکنولوژی ارتباطات و الکترونیک، از دهه 1980 این سیستمها به عنوان سیاست کلی کشورهای پیشرفته از قبیل آمریکا، ژاپن و کشورهای دیگر در حمل و نقل هوشمند اروپایی بخش حمل و نقل مطرح گردید.

ITS قاعده و نظمی است که دسته ای از راه حل های جدید و غیرمرسوم در گذشته را برای بهبود ایمنی و روانی جریان ترافیک و رفع نیازهای حمل و نقل با استفاده از فن آوریهای جدید در زمینه های پردازش اطلاعات، ارتباطات، کنترل و الکترونیک در سراسر جهان و در شهرهای هوشمند را در اختیار قرار می دهد.

سیستم حمل و نقل هوشمند در شهرهای هوشمند مجموعه ای از استراتژی ها را برای اطمینان از ایمنی و کاهش ترافیک با وجود افزایش حمل و نقل مسافران و سنگینی بار ترافیک ارائه می دهد.  سیستم های حمل و نقل هوشمند ایمنی حمل و نقل را بهبود بخشیده و باعث افزایش بهره وری از طریق استفاده از ارتباطات پیشرفته، سنسورها و تکنولوژی های پردازش اطلاعات شامل طیف گسترده ای از اطلاعات بی سیم و یا مبتنی بر ارتباطات سیمی می شود.

هنگامی که این فناوری به زیرساخت های سیستم حمل و نقل یکپارچه ادغام می شود و یا در داخل وسایل نقلیه تعبیه می شود، باعث رفع ترافیک، بهبود ایمنی و افزایش بهره وری می شود. بدین گونه هوشمندسازی ITS می گویند.

در مقالات بعدی بیشتر به این مفاهیم پرداخته می شود.