پیشرفت و آینده استاندارد اترنت

اترنت یکی از متداول ترین از معماری های شبکه بوده که با استفاده از چندین پروتوکل و استاندارد، تنظیمات بستر شبکه و همچنین رد وبدل کردن دیتا در شبکه را قانونمند میکند. به عبارتی دیگر اترنت با ارائه مجموعه ای از استانداردها و محدودیت ها در استفاده از تجهیزات، اتصالات، پهنای باند و… تمام اجزاء شبکه را با هم هماهنگ می کند.

 

مؤسسه IEEE که یکی از مؤسسات بزرگ در خصوص استانداردسازی تجهیزات و تکنولوژی ها است، استانداردهای شبکه را با سیستم نامگذاری 802.X نامگذاری می نماید. برای مثال این سازمان برای معماری اترنت، استاندارد 802.3 را تعیین نموده است که تمامی جزئیات مربوط به این معماری در متون این استاندارد آمده است.

اترنت برای اولین بار در سال 1970 و برای شبکه های محلی LAN با تکنولوژی خطی معرفی شد ودر سال 1995 مؤسسه IEEE  شماره گذاری این معماری را با استاندارد 802.3 معرفی نمود. ولی از آن زمان تا به حال این معماری توسعه پیدا نموده و شامل خانواده‌ای از تکنولوژی‌های دیگر گردیده است و قابلیت های زیادی به این معماری اضافه گشته است . به همین دلیل مؤسسه IEEE هم ضمیمه های جدیدی برای استاندارد802.3  ارائه نموده است که این ضمیمه‌ ها به صورت یک یا دو حرف تکمیلی می باشد که در آخر این استاندارد می آیند 802.3u

برای مثال پهنای باند ارائه شده بوسیله استاندارد اترنت در ابتدا 10 مگابیت در ثانیه بود و برای کامپیوترهای شخصی دهه 80 که سرعتی پائین داشته اند،‌ کافی بنظر می‌ رسید ولی در اوایل 1990 که سرعت کامپیوترهای شخصی و حجم فایل‌ها افزایش پیدا نمود،‌ مشکل پائین بودن سرعت انتقال دیتا بیشتر نمایان شد. اکثر مشکلات بالا به کم بودن پهنای باند استاندارد موجود مربوط می شد.

در 1995 ، موسسه IEEE ،‌استانداردی را برای اترنت با سرعت 100 مگابیت بر ثانیه معرفی کرد. این رویه ادامه پیدا نمود و در  طول سال‌های 1998 و 1999 استانداردهایی برای گیگابیت نیز ارائه شد.

تمامی استانداردهای ارائه شده با استاندارد اولیه اترنت سازگاری دارند.  برای مثال یک فریم اترنت (بسته اطلاعاتی) می‌تواند از طریق یک کارت شبکه با کابل کواکسیال 10 مگابیت در ثانیه از رایانه ای شخصی خارج و بر روی یک اتصال فیبر نوری اترنت ده گیگابیت بر ثانیه ارسال و در نهایت به یک کارت شبکه به سرعت 100 مگابیت در ثانیه برسد. تا زمانی که یان بسته اطلاعاتی بر روی شبکه‌های اترنت حضور دارد در آن هیچ تغییری داده نخواهد شد. موضوع بالا وجود توانایی لازم برای رشد و گسترش اترنت را به روشنی نشان می‌دهد. بنابراین امکان افزایش پهنای باند بدون اجبار برای تغییر در فن آوری های اساسی اترنت همواره وجود خواهد داشت.