تاریخچه کابل کشی ساخت یافته شبکه در جهان
در اوایل دهه 1980، پس از آن که معلوم شد روند رشد تجارت فن آوری اطلاعات (IT) بدلیل گستره وسیعی از کابل ها و کانکتورهای ناسازگار که در دهه 1960 و 1970 به همراه صنعت پردازنده کامپیوتر بوجود امدند، رو به کاهش است، مفهوم جدیدی با عنوان کابل کشی ساخت یافته که گاهی به آن مقدمات کابل کشی نیز گفته می شود، مطرح شد.
زمانی که کامپیوترها برای اولین بار به صورت عمومی به کار گرفته شدند، طراحی کابل های اختصاصی مخصوصا برای رنج خاصی از کامپیوتر ها، شیوه تمامی سازندگان شده بود. در آن زمان، استانداردهای کمی مانند RS232 وجود داشت اما در اغلب موارد کمپانی هایی مثل IBM یک کابل را برای تمامی سیستمهای کامپیوتری تولیدی خود اختصاص می دادند. این کابل ها و connector ها می توانستند هر ترکیبی از کابلهای twisted pairs کابل های multicores کابل های coaxial یا حتی فیبرهای نوری نوظهور، باشند. معماری شبکه میتواند بصورت های daisy-chain ,tree, bus, star, point-to-pointباشد.در ساختار Point-to-point یا نقطه به نقطه یک کابل از پردازنده مرکزی مستقیما و منحصرا به یک دستگاه جانبی وصل می شود.
در ساختار Daisy-chain، یک کابل از پردازنده مرکزی به اولین دستگاه جانبی متصل می شود و سپس از آنجا به دستگاه جانبی بعدی متصل شده و به همین صورت بین سایر دستگاه های جانبی، لینک ایجاد می شود. لینک به کانال ارتباطی ای گفته می شود که دو یا چند دستگاه ارتباطی را به هم وصل میکند. در این کتاب، این کانال ارتباطی، متشکل از کابل های مسی یا فیبر نوری مخصوص اتصالات شبکه است. برای اینکه هر دستگاه جانبی بداند که در چه زمانی آدرس دهی شده و اینکه پردازنده مرکزی تشخیص دهد که با کدام دستگاه جانبی در ارتباط است، برخی روش های آدرس دهی یا polling protocol ها مورد نیاز است.
عیوب این شکل کابل کشی اختصاصی برای هر دستگاه جانبی راحت به چشم میاید. مشکلات عبارتند از کابل های اختصاصی و منحصر بفرد برای هر سازنده، که تدارک تجهیزات برای توسعه های بعدی سیستم های کابل کشی در آینده را، به دلیل هزینه بر و زمان بر بودن تطبیق تجهیزات، تقریبا غیر ممکن می کند.
در دهه های1970 و 1980 در یک ساختمان ممکن بود از چندین نوع کابل مختلف برای کاربردهای مختلف از جمله برای تعداد زیادی کامپیوتر mainframe از کمپانی هایی چون IBM, ICL, Honeywell, Sperry و نظایر آنها و نیز از کابلهای دو، سه، چهار، و یا حتی پنج زوجی برای سیستم تلفن و گسترش سیستم PBX و نیز از کابلهای 25، 50، 100 و 300 زوجی برای کابل کشی زیرساخت مخابراتی و تلفن و کابل های coaxial برای دوربین های پایش و امنیت CCTV ، کابل کشی electronic point of sale (EPOS) شبکه دستگاه های پوز و انواع کابل برای مقاصد امنیتی، کنترل دسترسی، کنترل دما و رطوبت (HVAC)، سیستم آدرس دهی عمومی، دیده بانی محیط، تشخیص دود و آتش و سیستم های هشدار آتش سوزی استفاده شود.
شبکه های محلی یا Local Area Network به عنوان یک روش استاندارد شده برای ارتباط کامپیوترها از سازندگان مختلف، بدون وجود مجموعه یکسانی از کابلها و کابل کشی برای انتقال دیتا، به صورتی مطمئن وقابل پیش بینی، توسعه و تکامل نمی یابد. امروزه اکثر دستگاه های مبتنی بر داده بر روی سیستم های کابل کشی ساخت یافته قرار می گیرند، به جز سیستم های سانترال تلفنی که به صورت دیگری عمل می کنند. تمامی دستگاه های مبتنی بر ویدیو نیز در صورت اینکه Category و Bandwidth به حد کافی بالا در سیستم های کابل کشی ساخت یافته داشته باشیم، قابل اجرا هستند.
