روند پیشرفت تکنولوژی در حوزه کابل کشی ساخت یافته شبکه

سیستمهای کنترل ساختمان که به طور کلی زیر مجموعه ای از سیستم های هوشمند ساختمانیا IBSintelligent building systems;  نیز اخیرا و البته با روندی کندتر از آنی که پیش بینی می شد، شروع به استفاده از روش کابل کشی ساخت یافته کرده اند. در مورد برخی مدارات مربوط به هشداردهی آتش تشخیص آتش و نوردهی اضطراری موجود در ساختمانها نیاز است که از کابلهای جداگانه مقاوم در برابر آتش مثل کابل با عایق مواد معدنی استفاده شود.

شرکت IBM در سال 1984 با معرفی کابل کشی ساخت یافته به طور عمومی پذیرفته شد. IBM پیشنهاد داد که کابلهای دیتا باید از همان فلسفه کابل های تلفن پیروی کنند یعنی یک مجموعه یکسان از کابل های flood-wired برای تمام موقعیت هایی که کاربردر آن قرار دارد و یا حتی قرار است در آینده قرار بگیرد، سربندی شوند. تمامی کابل ها در طرف کاربر باید با کانکتور یا اتصال دهنده یکسان و در طرف مدیر شبکهدر پچ پنل های یکسان، سربندی شوند. بواسطه patch panel هر کاربر می تواند به هر دستگاهی متصل شود. هزینه سرمایه گذاری اولیه برای کابل کشی ساخت یافته ممکن است زیاد باشد ولی بدلیل کم بودن هزینه جابجایی و تغییردرآن، هزینه اولیه در بازه زمانی سه تا پنج ساله قابل بازگشت است.

در سیستم کابل کشی IBM ( که گاهی به آن ICS هم گفته می شود)، از کابل twin pair screened با مشخصه ی امپدانسی 150 Ω استفاده میشود. برای تکمیل کابل و دستگاه هایی که در ذهن طراحان آن زمان قرار داشت، (زمانی که از سیستم شبکه ی IBM Token Ring LAN استفاده میشد) یک کانکتورhermaphroditic  یا کانکتوری که نری و مادگی ندارد به صورت کاملا جدید، طراحی شد.

شبکه Token Ring بعنوان 4Mb/s LAN راه اندازی شد و البته به فاصله ی کمی بعد از آن، نسخه 16 Mb/s ارائه شد. از انجایی که فرکانس عملکرد سیستم کابل کشی IBM حداقل 300MHz است، و با توجه به کانکتور بزرگ و اجزای شیلد دار آن، زود معلوم شد که این این محصول برای کاری که باید انجام دهد، باید مجدادا مورد طراحی و اصلاح قرار گیرد. از این رو سیستم کابل کشی IBM، به سمت سیستم اتصال پیشرفته یا System (ACS)Advanced Connectivity که اتصالات استاندارد 100-Ω را پیشنهاد می دهد، به طور کامل متحول شد.

در سال 1988 گروهی از کمپانی AT&T، که بعدا به Avaya تغییر نام داد، ایده استفاده از کابل کشی ساده یا بدون شیلد unshielded twisted pair (UTP), four-pair, 100-Ω را از شبکه تلفن امریکا گرفته و آن را توسعه داد. کانکتور 8 پین که امروزه درقالب RJ45 مورد استفاده قرار میگیرد، در سرویس های انتقال داده گنجانده شده و برای فراهم کردن سرعتی بیش از 1Mb/s و با قیمتی بسیار کمتر در سیستم کابل کشی IBM مورد استفاده قرار گرفت. همانند سیستم کابل کشی IBM، ایده و فرضیه ی سیستم توزیع AT&T ، می تواند کامپیوتر و سیستم های کابل کشی از قدیمی و از رده خارج را بوسیله یک balun، دستگاهی که یک نوع کابل با یک امپدانس را به نوع دیگر با امپدانس دیگرتبدیل می کند، به هم متصل کند. AT&T اساس سیستم کابل کشی 100-Ω, four-pair را که هنوز هم به عنوان فرضیه کلی سیستم های کابل کشی مورد استفاده است را ، تشکیل داد.

تا سال 1990 بسیاری از سازندگان دیگر کابلها و کانکتور ها، سیستمهای کابل کشی تقریبا مشابهی را ارائه کردند. کمپانی امریکایی Anixter برای راهنمایی تولیدکنندگان و مشتریان، یک سیستم رتبه بندی برای کابلها ارائه داد که سطح 3 بالاترین سطح آن است.

در سال 1976، Boggs  و Metcalfe در یک مقاله موضوع اترنت را مطرح کردند. کابلی که برای این کار استفاده میشود یک کابل کواکسیال به رنگ زرد روشن است که در سیستمی که بعنوان 10Base-5 شناخته می شود استفاده میشود. ’10’ سرعت را برحسب Mb/s نشان می دهد در این سیستم طول کابل میتواند تا 500 متر باشد، هرچند بسیاری بر این باورند که این عدد نشان دهنده ان است که امپدانس مشخصه کابل 50 اهم است. برای جلوگیری از بازتاب سیگنال ها، هر دو سر ابتدا و انتهای کابل باید به امپدانس 50 اهم ختم شود و مصرف کننده ها نیز می توانند در هر نقطه ای از طریق یک کانکتور مخصوص ‘vampire-tap’ به کابل متصل شوند. اندکی بعد طرح دیگری براساس یک کابل کواکسیال کوچکتر و تحت عنوان 10BASE-2 یا Cheapernet یا Thin-net ارائه شد. هیچ کدام از این نسخه ها حالت ایده ال کابل کشی ساخت یافته، که بر اساس آن همه مصرف کننده ها بصورت ستاره ای به یک سری نقاط مرکزی وصل می شوند را دنبال نکردند.