بلوک های ساختمان در کابل کشی ساخت یافته شبکه

سیستم کابل کشی ساخت یافته باید از تعدادی بلوک ساختمان یا ‘ عناصر تابعی‘ ساخته شود. جزئیات این عناصر ممکن است متفاوت باشد اما همه آنها مطابق استاندارد، وظایفی را در طراحی سیستم کابل کشی انجام می دهند. این عناصر را می توان به دو گروه کابلها و کانکتورها تقسیم کرد.

در جدول 4.1 تمام عناصر مجاز در ISO 11801، EN 50173 و TIA/EIA-568-B آمده است. اصطلاحات مربوط به استانداردهای ISO 11801 و EN 50174 مشابه هستند ولی با اصطلاحات استاندارد TIA تفاوت دارند. مثلا برای یک آیتم، ISO 11801 از اصطلاحات distributor و FDاستفاده میکند و TIA/EIA-568-B از اصطلاحات cross-connect و cross-connect  افقی.

 

4.2 کابلهای مسی

طبق استاندارد ISO 11801، کابلها در سه موقعیت میتوانند قرار بگیرند:

کابل افقی Horizontal Cabling

کابل زیرساخت ساختمان Building backbone

کابل زیرساخت زمین Campus backbone

اگر از CP استفاده شود، معمولا به کابلی که CP را به TO متصل میکند، کابل CP میگویند. معماری COA ( Centralized Optical Architecture)، سه زیرسیستم بالا را با هم ترکیب میکند.

4.2.1 گروه ها و امپدانس مشخصه

یکی از مهمترین راهها برای توصیف رفتار الکتریکی یک کابل مسی، توصیف “امپدانس مشخصه” آن است. برخلاف امپدانس یا مقاومت، امپدانس مشخصه وابسته به طول نیست. واحد امپدانس مشخصه اهم است و با نماد Z0 نمایش داده می شود. در هر سیستم الکتریکی، امپدانس مشخصه خروجی تجهیزات انتقال باید با امپدانس مشخصه کابل و نیز امپدانس مشخصه ورودی گیرنده برابر باشند. اگر امپدانسها متفاوت باشند انرژی الکتریکی بازتاب خواهد داشت و به منبع باز میگردد. در یک سیستم انتقال برق، این موضوع تاثیر بسیار بدی روی فرستنده خواهد داشت. در یک سیستم مخابراتی، اثر این موضوع مانند این است که یک سیگنال خارج از فاز، به سمت فرستنده بازتاب شده و موجب تداخل و خرابی سیگنال و در نتیجه آن اکو در صدا شود. در کابل کشی ساخت یافته، به انرژی بازتابیده، تلفات بازگشتی (return loss) گفته می شود و میتواند یکی از مشکل سازترین عوامل در مراحل نصب، مخصوصا در گروههای فرکانسهای بالا مثل cat6، باشد.

نسخه های 1و 1.2 از استاندارد ISO 11801 ، کابلهایی با مشخصات زیر را مجاز میداند:

-100Ω, category 3,4,5

– 120Ω, category 3,4,5

– 150Ω

شایان ذکر است که در حال حاضر 99.9 درصد از سیستمهای ساخت یافته نصب شده در دنیا براساس استاندارد 100 اهم هستند. France Telecom استانداردهای 120اهم و 150اهم را که اشاره به امپدانس مشخصه سیستم کابل کشی ساخت یافته IBM، اولین سیستم کابل کشی واقعی جهانی دارد ارائه کرد.

در نسخه دوم ISO 11801 کابل 150 اهم حذف شد و گروه 3و4 برای 120اهم و 100اهم مجددا بررسی شدند. در نهایت مشخص شد که فقط کابلهای گروه 5،6،7 ، 100ام و 120 اهم مجاز هستند. کابلهای 120اهم تنها بخش کوچکی از بازارها را تشکیل می دهند و به همین دلیل در ادامه این کتاب فرض بر این است که کابل کشی ساخت یافته بر مبنای امپدانس مشخصه 100اهم است. هرچند نسخه دوم ISO 11801 جزئیات زیادی در مورد کابل ارائه می دهد بااین وجود به IEC 61156 بعنوان استاندارد کلی کابل اشاره می کند و این باعث میشود که بتوان توسعه کابل را بر مبنای این سیستم قرار داد. استاندارد معادل ارجاع شده از EN 50174، EN 50288 است. TIA/EIA-568-B تمام مشخصه های کابلهایش را در بخش B-2 خود قرار داده است و اطلاعات مربوط به گروه 6 را به عنوان اصلاحیه1 در بخش B-2 اورده است. برای استانداردهای امریکایی category 7/class E هیچ معادلی وجود ندارد.

با وجود اینکه به نظر میرسد cat 3 منسوخ شده است اما هنوز برای کابل های تلفن backbone با 100،200،300… جفت مورد نیاز هستند. این روش هنوز مقرون به صرفه ترین راه برای انتقال تلفن PABX در کابل backbone است حتی اگر لازم باشد که از طریق cat5 به میز کار برود. در انگلستان همیشه این تمایل وجود داشته است که از استاندارد CW1308British Telecom برای اینکار استفاده شود اما مشخصه صحیح اصلی، Cat 3 است. جزئیات مشخصات Cat 3 را در نسخه اول ISO 11801 یا IEC 61156-2 میتوان یافت.

بطور خلاصه می توان گفت، کابلهای مسی که در سیستم مجاز هستند عبارتند از Cat 5,6,7 و تقریبا همیشه بر مبنای امپدانس مشخصه 100اهم هستند. استفاده از cat3 بعنوان backbone در شبکه های تلفنی که تعداد جفتها زیاد است، هنوز اقتصادی ترین راه است. این موضوع در ISO 11801 مشخص نشده اما میتوان با استناد به نسخه اول ISO 11801 و IEC 61156 از آن استفاده کرد.