تعریف شهر هوشمند

شهری “هوشمند” است که سرمایه گذاری در سرمایه های انسانی و اجتماعی و زیرساختهای ارتباطی از جمله حمل و نقل و همچنین زیر ساخت های مدرن مانند ICTو IT که باعث رشد پایدار اقتصادی و کیفیت بالای زندگی می شود. با مدیریت صحیح منابع طبیعی، از طریق مدیریت مشارکتی مردم در آن انجام پذیرد. براساس ادبیات مدیریت شهری، شهری”هوشمند” است که قادر به پیوند سرمایه فیزیکی با سرمایه اجتماعی به منظور توسعه خدمات بهتر و زیرساخت لازم در یک شهر باشد.

تنها در این صورت است که مدیران شهری و استانی، قادر به تجمیع فن آوری، اطلاعات، و دیدگاه فرهنگی واجتماعی برحسب یک برنامه منسجم و بهبود خدمات شهری خواهند بود. بر اساس نگرش و تفکر سیستمی، “شهرهوشمند” یک کلان سیستم از زیر سیستم های شهری است. به عبارت دیگر با ترکیب و تعامل بسیاری از مجموعه های شهری مانند: سازمان ها، شرکت ها، دانشگاه ها، شهروندان و… و همچنین مجموعه ها و زیرسیستم های مستقل هوشمند درهر شهر، سیستم پیچیده ی بزرگی تشکیل می گردد که به آن شهر هوشمند گویند.

ارتباط و تعاملات عملیاتی بین این تعداد زیاد از مجموعه ها و زیرسیستم های شهری، باعث می شود که بحث مستقل بودن و همچنین استاندارد سازی زیر مجموعه ها و زیرسیستم های یک شهر به عنوان یک اصل اساسی و مهم در ساختار و مدیریت شهرهای هوشمند عمل نماید. بطوریکه نبود و یا ضعف در استقلال و استاندارد سازی حوزه های مدیریت زیرمجموعه ها و زیرسیستم های شهری، باعث افزایش هزینه های مدیریت شهری و یا ضعف در مدیریت شهرها خواهد گردید.

زیرا نبود این استانداردسازی بین زیرمجموعه ها و زیرسیستم های شهر به عنوان یک کلان سیستم، اجرای پروژه های تعریف شده در هر شهر جهت دستیابی به اهداف شهری را با مشکلات و موانع جدی روبرو نموده و هزینه های دستیابی به چشم انداز کلان سیستم شهر را افزایش می دهد.