معرفی کابل های شبکه درونی و بیرونی ساختمان
در این مقاله سعی شده است تا انواع کابل درونی و بیرونی ساختمان را از نظر مقاومت در برابر شرایط پیرامونی بررسی کرده و همچنین نرخ استفاده از انواع آن را بررسی می کنیم. همینطور استاندارد های مطرح شده در زمینه کابل های درونی بیرونی ساختمان را نیز بررسی خواهیم کرد که در ادامه مقاله خواهید خواند.
اکثر لینک های یک سیستم ساخت یافته، داخلی (indoor) است اما گاها لازم است برای اتصال ساختمانهای مختلف، در محیط های بیرونی نیز کابل کشیده شود. کابلهای داخلی باید قابلیت اشتعال کمی داشته باشند. کابل های بیرونی باید در برابر هوا مقاوم باشند. برخی کابلها، داخلی/بیرونی هستند. این کابلها از مواد مرغوبی تهیه شده اند که هم در برابر آتش مقاوم هستند و هم در برابر هوا.
استانداردهای طراحی کابل، مثل ISO 11801، توجه زیادی به مساله مقاومت در برابر آتش نکرده و این موضوع را به استانداردهای محلی سپرده است.
در امریکا کابلها از نظر کاربری به سه دسته تقسیم می شوند: بیرونی(outdoor)، اهداف کلی(general purpose)، رایزر یا plenum که سه تای آخر مربوط به مکانی از ساختمان است که کابل نصب می شود.
جدول زیر نرخ استفاده از کابلهای مسی و نوری در امریکا را نشان می دهد. این موضوع در ادامه این مقالات بیشتر مورد بررسی قرار میگیرد.
در اروپا استانداردهای مربوط به مقاومت در برابر آتش توسط IEC ارائه شده است. این استانداردها عبارتند از:
IEC 60332-1: قابلیت اشتعال یک کابل عمودی تک
IEC 60332-3-24c: قابلیت اشتعال یک دسته کابل
IEC 60754: محتویات گاز اسیدی و هالوژن
IEC 61034: انتشار دود
کابلهای بیرونی باید مقاوم در برابر هوا و آب باشند و اگر در معرض آفتاب هستند باید در برابراشعه UV نیز مقاوم باشند. زیرا اشعه UV در مدت چند سال پلاستیک کابل را از بین می برد.
اکثر کابلهای بیرونی(outdoor)، برای محافظت در برابر آب و اشعه UV، پوششی از جنس carbon-loaded black polyethylene دارند. نوع دیگری از کابلها وجود دارد که در آن یک نوار آلومینیومی با پوشش پلیمر در زیر غلاف قرار میگیرد و فضاهای خالی با استفاده از ژلی از جنس مواد نفتی پر می شود.
در برخی از کابلهای نوری از ژل استفاده نمی شود و به جای آن از نوارهایی استفاده میشود که در تماس با آب حجمشان گسترش میابد. کابلهای بیرونی معمولا بدلیل ساختارشان تا حدودی قابل اشتعالند و به همین دلیل معمولا استفاده از آنها در داخل ساختمان ها مجاز نیست (فقط چند متر میتوان استفاده کرد). کابلهایی که قرار است مستقیما در خاک دفن شوند نیاز به پوششهای زرهی اضافی دارند. دو روش اصلی برای زره پوش کردن کابلهای مسی وجود دارد که عبارتند از استفاده از مفتول فولادی گالوانیزه و نوارهای فولادی چین دار.